یادداشت های روزانه

به نام خدای دوباره های ادمی

امروز دو شنبه 8  ابان ماه 91

تصمیم گرفتم دوباره بنویسم شاید باز بخاطر انباشتی از افکار که اذیتم میکردند-  در این یکی دو ماه اتفاقات خیلی بدی برام افتاد مهم نیست حالا میخام دوباره شروع کنم

دوگانه ای دیگر به نام واقعیت – حقیقت

راستش درسته که این دو تا کلمه رو از اولین بار به شوخی و سر خنده و این که بحثی راه انداخته باشیم استفاده کردم اما روز به روز به محتوی این ها توی ذهنم سنگینی بیشتری انباشته شد تا جایی که الان فکر کردم باید بنویسمش

وقتی به جامعه و دور و برت نگاه میکنی میبینی خیلی ها رو و حتی خودت رو توسط خودت میتونی به هزار دلیل بزرگ و کوچیک متهم کنی و بهزار دلیل بزرگ و کوچیک تبرئه که نه ستایش کنی ... درست مثل جریان احمدی نزاد و وزراش و این حرف که بالاخره توی کارنامه ی همه ی مسئولین میشه یه چیزایی پیدا کرد و بهشون گیر داد این ب خاطر تمرکز به واقعیت هاست درست مثل چیزی که مثلا توی ی واقعه ی یکسان توی رسانه های خارجی و داخلی میشه خوند هم میشه قسمت بد مساله رو نشون داد و هم اون بخش امید بخش و ...

هم میشه مثل اوینی جنگ رو ترسیم کرد و هم مثل چیزی که اوینی ازش پرهیز کرد مثلا نارضایتی شیرازی ها از مهاجران جنگ به شهراشون

توی این گیر و داره ک باید دنبال حقیقت گشت

حقیقت جوهر اصلی هر ادمیه با بقیه شاید فرق کنه اینو ازین بابت میگم ک با روح و وجود الهی ادما اشتباه نکینمش

گاهی حقیقت انگیزه است هدفه و مسیر و سمت و سویی است که ادم میخاد بهش برسه

گاهی حقیقت چیز درست و با اصلته است

گاهی چیزی است که میخاهیم باشیم که میتواند همان انگیزه باشد که گاها چیز درستی است و گاهی غلط

گاهی حقیقت برنامه ی شخص است گرجه واقعیت وجودی اون که از این لحظه به بعد تاریخ اوست چیز دیگری باشد.

قضاوت در مورد ادم ها باید از روی حقیقتشان باشد به سمت حقیقت وجودی تغییر داد و درصدی بیشتر را به ان اختصاص داد

هنوز این سوال باقی است که ... براساس کدام قضاوت پاداش و یا مجازات خواهد کرد؟؟