عکس و تصرف
فکر کنم حالا تقریبا دو، سه سالی هست که از عکس می ترسم! یاددشات زیر برخی تصورات درست و غلط من از عکس است! تصوارتی که حاصل یکی دو سال درگیری و غرق شدن در تصویر بود. حالا فکر میکنم وقتش رسیده یک بار همه ی دلایل خودم برای تحریم دو سه ساله ی عکس را این جا بنویسم! - ادامه مطلب
فکر کنم حالا تقریبا دو، سه سالی هست که از عکس می ترسم! یاددشات زیر برخی تصورات درست و غلط من از عکس است! تصوارتی که حاصل یکی دو سال درگیری و غرق شدن در تصویر بود. حالا فکر میکنم وقتش رسیده یک بار همه ی دلایل خودم برای تحریم دو سه ساله ی عکس را این جا بنویسم! - ادامه مطلب
وقتی از لحظات خوبمان عکس(picture) میگیریم، زمان را نگه میداریم و سعی می کنیم لحظات
خوش "الان" را ثبت و ضبط کنیم.
ناخودآگاه از این که آینده ای به این خوبی نداشته باشیم می ترسیم و قبول می کنیم ممکن هست آدم ها و
دوستانمان را از دست بدهیم. یا دوستان و لحظاتی بهتر از این نداشته باشیم. متعلق
به گذشته می شویم و آینده را از دست می دهیم. به علاوه فرصت با هم بودن رو از دست میدیم و به ثبت این با هم بودن وقت می گذرانیم!
وقتی از صحنه ها، مناظر، آدم ها، بناهای تاریخی و چیزهای جالب عکس میگیریم، سعی می کنیم چیزهایی از این دست را نگه داریم، مال خودمان کنیم، به نوعی با قدرت بر آن چیز غلبه کنیم و مالک آنها شیم. لحظات، مناظر و آدم ها را برای همیشه از دست ندهیم و نگه داریم. در مسافرت با مناظر، آدم ها ی بومی آن شهر، بناهای تاریخی و فرهنگ آن ها مثل امری بیرونی (Objective) مواجه می شویم. و آن ها را مصرف میکنیم. (پانوشت 1)
وقتی از آدم ها عکس (picture) می گیریم یا وقتی در ذهنمان از عزیزانمان تصویری (image) می سازیم، سعی می کنیم زمان را نگه داریم. آدم ها را در قاب عکس محصور کنیم، یا این کار حیات را از آن ها می گیریم، زیبایی شناسی ما به "لحظه" تقلیل پیدا می کند. زمان و زوال به تصاویر راه پیدا نمی کند و قبول نمی کنیم که آدم ها، زوال می یابند و کم کم پیر می شوند، فرسوده می شوند یا حداقل تغییر می کنن. (2) آیا تغییر و حتی زوال آدم ها زیبا نیست؟ آیا زیبایی شناسی ما به زیبایی شناسی "لحظه" تبدیل نشده؟
در "تمدن تصویر" ما همه چیز اینطور به لحظه تقلیل پیدا می کند و میمیرد! (3) ما با آدم ها و با قبول تغییر کردنشان و حتی این که در طول زندگی فرسوده شدنشان زندگی نمی کنیم. ما در تک تک لحظات و "آن" و الان زندگی نمی کنیم ما همیشه یا با خاطرات مان در گذشته ایم و یا با دغدغه هایمان در آینده! و همیشه "حال" را از دست می دهیم. با عکس گرفتن (Capture) یا عکس دیدن خودمان را مالک چیزها میکنیم، به وجود "جاری" آدم ها، چیزها و هستی دست اندازی می کنیم. و اینطور از زندگی دور می شویم!
پانوشت ها:
1: نگاه کنید ب کتاب شهرهای مصرفی، انتشارات تیسا
2: کل وجه فان و یبقی وجهه
3: اگر اشتباه نکنم و مصادره به مطلوب نباشد، تا آن جایی که از یکی از دوستانم شنیدم، رولان بارت در "اتاق روشن" روی این وجه عکس صحبت هایی میکند.
4: کاریکاتور ها از این جا:
http://yanondesign.com/1394/02/Funny-Illustrations-on-the-Digital-Age