یادداشت های روزانه

هر آدمی هر لحظه هم می تونه بدهکار باشه به دیگران و هم در همون لحظه از همه طلبکار! و برای هر دو هم دلایل کافی داشته باشه!

در حالی که مهم تر از هرچی اینه که روز قیامت کی بدهکاره و کی طلبکار، این وسط کسی نمیتونه به طور قطع حکم کنه حق با کی هست و نظر خدا چیه؟ به فرض که تونست حکم کنه، آدم طلبکار همیشه طلبکاره و آدم بدهکار همیشه بدهکار!

امام علی ع یه چیز دیگه میگه: دو چیز رو همیشه فراموش کن! خوبی خودت به دیگران و بدی دیگری به تو و دو چیز رو هرگز یادت نره، خوبی دیگران و بدی خودت رو!

این طوری همیشه بیش از این که حق داشته باشی؛ نسبت به دیگران تکلیف گردنت هست! بیشتر خوبی می کنی و کمتر از این که دیگران جبران کردن یا نه می رنجی.

خدا آدم ها رو مکلف به خوبی کرده اما ازین که حق داری دیگران نسبت به تو خوبی کنن (اگر هم  حرفی زده باشه) کمتر حرف زده! تو به تکلیفت (در قبال دیگری و برای خدا) عمل کن، چی کار داری که دیگران هم به تکلیفی که دارن عمل می کنن یا نه! بذار طلبکار ها همیشه ازت طلبکار باشن که اونقدر که باید در حقشون خوبی نکردی! مهم فقط حضرت حقه! :)

و انقدر بزرگ باش که فقط وقتی حقتو به دیگران یادآوری کنی که نسبت به اون ها تکلیف پیدا کردی که بدی هاشون رو بهشون یادآوری کنی! میخوام بگم وقتی حقتو به دیگری یادآوری کن که طرف حق داره بشنوه!

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالودم به بد دیدن

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن