فهم و وهم

زمانی مطلبی نوشته بودم با عنوان واقعیت-حقیقت، به نظرتون فهم-وهم دو-واژه ای قشنگ تری نیست به جای این دوتایی ها؟ واقعیت-حقیقت، صدق-کذب و ...

الهم اخرجنی من ظلمات الوهم و اکرمنی به نور الفهم

این قسمتی از دعای ]معروف به[ مطالعه است. مدت ها قبل مطلبی رو نوشته بودم با عنوان واقعیت-حقیقت، یک ماهی میشه که دارم به این فکر می کنم که به جای دو-واژه ای های واقعیت و حقیقت، صدق و کذب و ... فهم و وهم دو تایی قشنگ تری هست که حداقل توی دریافت من از زندگی درست تر از آب در میاد. دو سه تا اتفاق پشت سر هم باعث شد این مطلب رو کمی با عجله بنویسم: (ادامه ی مطلب)

من یه رویا دارم!

به نام خدا

ازین جا خیلی اتفاقی متوجه شدم امروز سالگرد اولین پرواز موفق برادران رایت هست! به نظرم اگه سالگرد اولین رویای بشر واسه پرواز رو بگیریم قشنگتره!

به این فکر افتادم که کار علمی و تحقیق بیش از مطالعه، تخیل می خواد! بیش از جواب یه ذهن پر از سوال!، بیش از یه ذهن منسجم و مرتب یه ادم شلخته و خلاق!

با منظقی فکر کردن فقط می تونی توی یه استدلال منطقی، چند تا منطق رو همگرا کنی یا ته تهش با یه تحلیل انتقادی یه چیزی رو بهتر! اون چیزی که به کشف منطق های جدید منجر می شه تخیل، آرزو و داشتن یه رویا است! گاهی یه ادعا! یه گندگی! یه کم دیوانگی! یاد حرف های استاد مطلبی می افتم ک میگفت بعضی ها موقع طراحی مساله ی دیگران رو حل می کنن بعضی ها با با طراحی کردن مساله طرح می کنن. من یه رویا دارم، چی کار باید بکنم؟ کی میتونه کمک کنه؟

این چیزیه که به نظرم باید قبل از هر چیزی توی کلاس روش تحقیق و ... به دانشجوهای ارشد یاد داد!

کوتاه نوشتم چون خیلی وقت نیست که ذهنم رو مشغول کرده و هنوز اونقدر ک باید سوالاتم تیز نشده ک پرده از جواب برداره ...